เช่น สมมุติเราขายยา เราพลาด เราก็มานั่งทบทวนนะ เอ้อ..จริง..เราไม่น่าจะไปทำมันเลย สิ่งที่เราได้มากับสิ่งที่เราได้มาอยู่ในนี้มันไม่คุ้มกันเลย มันอยู่ตั้ง 8 ปี แต่สิ่งที่เราทำพลาดนิดเดียว ก็มีเวลาคิดสิ่งที่ว่า เราเคยทำผิดพลาดมาจากข้างนอก
ความซ้ำซากและเป็นที่คาดเดาได้ ข้อจำกัดของเวลาและสภาพแวดล้อม ความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างการกระทำกับผล ต่างเป็นปัจจัยที่ช่วยให้ผู้ต้องขังได้ตระหนักถึงตนเองในฐานะผู้กระทำ (agent)
จะต้องมานั่งรอแถวเพื่อที่จะมารับถาด แล้วพอรับถาดเสร็จแล้ว ถึงตัวเองจะได้ก่อนก็ต้องรอคนทั้งหมดให้พร้อมกัน คือให้รับครบทุกคนแล้วนั่ง ก่อนจะรับประทานก็ต้องปฏิญาณ คือก็ต้องอดทนค่ะ
แต่แม่ต้องสัญญากับเรานะว่าแม่จะมีชีวิตอยู่รอเรา เพราะแม่แปดสิบกว่าแล้ว แม่ก็น้ำตาไหล เราก็บอกยิ้มๆ สัญญาก่อนๆ แม่ก็ต้องดูแลตัวเองเพื่อรอเรา แต่เราจะติดนิสัยโกหกแม่ว่า อีกนิดเดียวอีกปีเดียว พออีกปีแม่ก็บอกว่าไหนว่าอีกปีเดียว แต่เราก็บอกก็เนี่ยอีกปีเดียว คือโกหกทั้งตัวเองทั้งแม่
หากพิจารณาว่าผู้ต้องขังได้เผชิญภาวะการสูญเสียอัตลักษณ์มา การได้รับคำแนะนำเกี่ยวกับการปฏิบัติตนในเรือนจำ รวมถึงความเป็นมิตร นับว่าเป็นสิ่งสำคัญ ไม่เพียงแต่การเปลี่ยนสภาพแวดล้อมจะทำให้ขาดความรู้สึกถึงทิศทางเท่านั้น
ตอนนั้นมีลูกสาวโดนด้วย เพราะว่าตอนนั้นลูกสาวมานอนด้วย จากกรุงเทพ เราพยายามทำเรื่องเอาลูกสาวออกไป…ทำเรื่องให้ลูก เพราะว่าลูกไม่เกี่ยวจริงๆ จนเค้าก็ยกฟ้องไป ตัดสินแต่เราคนเดียว ก็ดีใจให้ลูกหลุดไป…พอลูกออกไปก็ร้องไห้
