เด็กปฐมวัย (แรกเกิดถึง 5 ปี) เป็นช่วงสำคัญต่อ “พัฒนาการเจริญเติบโตของเด็ก” มาก เพราะเป็นช่วงที่เด็กมีการเรียนรู้มากที่สุดในวงจรชีวิตมนุษย์ สมองของเด็กวัยนี้จะเจริญเติบโตและมีน้ำหนักถึงร้อยละ 80 ของผู้ใหญ่
ในเรื่องของการประสานงานที่เหมาะเจาะของความคิดและความรู้สึก ข้อนี้ทำให้ตั้งข้อสงสัยว่าเราจะอยู่ในภาวะทางจิตวิญญาณอยู่เสมอได้อย่างไร นอกจากนี้ ถ้าภาวะร่างกายเป็นไปตามปกติ เราก็จะประเมินว่ามีสุขภาวะทางกาย (ในความหมายที่ว่ามีภาวะทางกายที่มีสุข) แต่ถ้าภาวะทางจิตวิญญาณเป็นอย่างที่เป็น
ป็นที่ทราบกันมานานว่า “การเล่นเป็นวิธีเรียนรู้ที่ดีที่สุดของเด็ก” แต่จากงานวิจัยในปัจจุบันทำให้ทราบมากขึ้นว่า การเล่นไม่ใช่เป็นวิธีการเรียนรู้เท่านั้น แต่การเล่นช่วยให้เกิดการปรับเปลี่ยนพื้นฐานของโครงสร้างและการทำงานของสมอง การเล่นช่วยปรับในระดับอารมณ์ พฤติกรรม ตลอดจนบุคลิกภาพของคน ๆ นั้น
สอนให้เด็กใช้ความคิด หรือให้ข้อมูล/ความเข้าใจโลกพื้นฐาน หากละเลยด้านการส่งเสริมและให้เด็กตัดสินใจเลือกด้วยตนเอง โดยปราศจากทักษะในการตัดสินใจและข้อมูลจะถือว่าเป็นการละเมิดศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของเด็ก แน่นอนว่าหากเข้าใจ “สิทธิ” หรือ “เสรีภาพ” โดยอาศัย “อัตตาณัติ”
สนับสนุนสุขภาวะทางจิตวิญญาณในฐานะความตระหนักในความมีความหมาย ภาวะทางสังคมน่าจะมีลักษณะร่วมกับภาวะทางจิตวิญญาณตรงที่ดูจะเกิดจากการทำงานร่วมกันระหว่างความคิดและความรู้สึก ในกรณีของจิตวิญญาณนั้น
พ่อแม่สามารถสนับสนุนให้ลูกเล่น โดยการจัดเตรียมของเล่นที่เหมาะสมกับวัย ของเล่นควรเป็นของเล่นที่เอื้ออำนวยให้เด็กได้ใช้จินตนาการมีลักษณะปลายเปิด เช่น ไม้บล็อก ตัวต่อ ชุดเครื่องครัว ชุดก่อสร้าง ชุดสัตว์ หรือของเล่นที่เป็นชุดต่าง ๆ
