ฉันเติบโตที่ Bolton (ประเทศอังกฤษ) และเข้าเรียนมัธยมที่โรงเรียน Emerson ในช่วงปลาย 1970 Bolton เป็นเมืองของคนรวยและยังไม่มีความหลากหลายมากนัก
.
แม่ของฉันเป็นชาวอเมริกันอินเดียน ฉันจึงมีสีผมและสีผิวเข้ม นั่นทำให้ฉันถูกถามอยู่บ่อยๆ ว่าเป็นคนสัญชาติอะไร ฉันไม่เหมือนกับพวก “สาวสวย” และไร้ที่ยืน
.
ฉันไม่ได้รับความนิยมและไม่ค่อยมีเพื่อน พวกพี่สาวของฉันแก่กว่าฉันมากและออกจากบ้านไปตั้งแต่ตอนที่ฉันอายุ 10 ขวบ ฉันเป็นน้องคนสุดท้องจากลูก 5 คน และพ่อแม่ของเป็นพวกล้าสมัย
.
แต่กรุณาอย่าเข้าใจผิดเพราะจริงๆ แล้วฉันมีวัยเด็กที่ยอดเยี่ยม ที่บอกว่าล้าสมัยนั้น ฉันหมายความว่าพวกเขาไม่ได้เป็นพ่อแม่ที่ตามทันยุคสมัยของพวกเราเท่าไร พวกเขาไม่ได้ตามติดการเติบโตของฉัน และการสร้างความภาคภูมิใจในตัวเองให้ฉันก็ไม่ใช่เรื่องแรกที่พวกเขาจะทำ
เราทุกคนจะเคยได้ยินคำพูดที่ว่า
.
“คนมักลืมสิ่งที่คุณทำ หรือลืมสิ่งที่คุณพูด แต่พวกเขาจะไม่มีวันลืมว่าคุณทำให้พวกเขารู้สึกอย่างไร”
.
ฉันรับรองได้ว่าคำพูดนั้นจริงทีเดียว เพราะย้อนกลับไปเมื่อ 40 ปีก่อน ฉันยังคงจำเรื่องราวที่ดีเมื่อตอนที่มีใครบางคนทำให้ฉันรู้สึกว่าเป็นคนพิเศษได้
.
คนๆ นั้น ก็คือคุณครูเกรด 4 ของฉัน ครู Bette Gilman
.
เป็นโรงเรียนขนาดเล็กและคุณจะได้เรียนกับครูคนเดียวตลอดทั้งปี เหมือนในโรงเรียนประถม
.
ฉันรู้สึกนับถือและชื่นชมครู Bette ตั้งแต่วันแรกในชั้นเรียนของครู ฉันจำได้ว่าเธอกำลังเคร่งขรึม
.
แต่สิ่งที่ฉันจำได้ดียิ่งกว่านั้นก็คือครูแต่งตัวดี ดูดี และกลิ่นน้ำหอมของครูก็หอม ครูเป็นคนทันสมัยมาก แม้แต่แว่นของครูก็ดูหรูหรา
.
ครูจะแต่งหน้าเสมอและทรงผมของครูก็ดูสมบูรณ์แบบ นั่นทำให้ฉันตกตลึงเพราะไม่ใช่ภาพที่ฉันเคยเห็นที่บ้าน
.
แม้ว่าแม่ของฉันจะเป็นคนสวยมาก แต่ก็ไม่เคยแต่งหน้าและทำผม จะมีก็แค่ในช่วงโอกาสพิเศษเท่านั้น
.
ฉันชอบโรงเรียนเสมอ แต่ที่ชอบที่สุดคือในชั้นเรียนของครู Bette เพราะเธอมีความสามารถพิเศษในการทำให้นักเรียนแต่ละคนรู้สึกว่าเขาเป็นนักเรียนคนโปรดของเธอ
.
ครู Bette เข้ามาหยุดฉันไว้ ตอนแรกฉันคิดว่ามีปัญหาแน่แล้ว อาจจะเป็นเพราะฉันเดินเร็วไปหน่อย แต่ฉันก็ต้องประหลาดใจมาก เพราะครู Bette จับแขนทั้ง 2 ข้างของฉันและพูดกับฉันว่า
.
“Tena Bashaw เธอเป็นคนที่พิเศษมาก ฉันต้องการให้เธอเชื่อ และไม่อยากให้เธอลืมสิ่งที่ฉันบอก”
.
ฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าได้ตอบอะไรครูไปหรือเปล่า ฉันจำไม่ได้ว่ามีคนเดินไปที่รถบัสอีกกี่คน หรือแม้แต่สิ่งที่ฉันทำเมื่อกลับถึงบ้านในวันนั้น
.
แต่ที่ฉันรู้คือเมื่อไรที่มองย้อนกลับไปในช่วงเวลานั้นมันเป็นช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยมสำหรับฉัน
.
ในทันทีคำพูดที่มาจากคนที่ฉันชื่นชมมากได้อยู่กับฉันมาตลอดหลายปีที่ผ่าน
.
ในช่วงมัธยมค่อนข้างลำบาก ครอบครัวของฉันได้ย้ายไปอยู่ที่ Clinton ในปีถัดมา และฉันก็มีสภาพแวดล้อมใหม่ที่ต้องรับมือ
.
เช่น ความกดดันจากเพื่อนในช่วงวัยรุ่น แต่ฉันก็ผ่านมาได้ด้วยดี เพราะปัญหาเรื่องปมด้อยที่ฉันเคยมีมันเหลือเพียงจิ๊บจ้อยหลังจากช่วงเวลาที่ครู Bette ได้เปลี่ยนชีวิตของเด็กหญิงตัวเล็กๆ คนนี้ด้วยการทำให้รู้ว่าเธอพิเศษขนาดไหน
.
ขอบคุณคุณครู Bette Gilman
เด็กหญิงตัวเล็กๆ คนนี้ไม่เคยลืม
.
Tena Bashaw