คุณค่าของความเป็นมนุษย์ ตอนที่ 16

เราได้เรียนรู้ด้านธรรมะ เรียนรู้จากการที่ครอบครัวมีลูก แล้วเรามองการเจริญเติบโตของลูกทำให้เราอยากสอน ก็เลยกลับไปสอนเขา ดูแลชุมชนบำบัดมักจะมีเด็กเล็กๆ น้อยๆ และจะมีพวกเสพยา ก็เลยสอนเขาเหมือนสอนลูกเรา พออยู่กันไปกันมาก็เกิดความผูกพัน พอเห็นความเปลี่ยนแปลง ในด้านดีขึ้น มันปลื้ม มันมีความสุข เราก็ไปคุยกับใครต่อใคร ว่าเขาดีขึ้นแล้วนะ หลังจากที่เขาเคยเป็นแฝดนรก แต่เดี๋ยวนี้กลายเป็นคนที่มุ่งมั่นทำอะไรเพื่อตัวเขาเองและเพื่อเรือนจำ (ลปรร.เจ้าหน้าที่เรือนจำ ครั้งที่ 1)

ข้อความดังกล่าวแสดงให้เห็นว่าความตระหนักถึงความเป็นคนเหมือนกัน ซึ่งเกิดจากปัจจัยต่างๆ ทั้งประสบการณ์การอยู่ใกล้ชิดกับผู้ต้องขัง ความตระหนักในสถานะหน้าที่ บริบทชีวิตส่วนตัวที่มีบุตร และการเรียนธรรมะ

สรุปในส่วนนี้ได้ว่าองค์ประกอบที่บุคลากรไม่ว่าจะเป็นสายวิชาชีพหรือไม่ต่างมีร่วมกันคือความมุ่งมั่นที่จะสร้างประโยชน์ให้แก่ผู้ต้องขัง ซึ่งความมุ่งมั่นดังกล่าวเห็นชัดในบริบทของการผจญอุปสรรค และความภาคภูมิใจอันเป็นผลตามมาจากความสำเร็จในการสร้างประโยชน์ นอกจากนี้ ยังพบองค์ประกอบของการมองผ่านคุณค่าของปัจเจกบุคคลไปสู่คุณค่าของมนุษย์ ซึ่งมีแฝงอยู่ในความเป็นวิชาชีพอยู่แล้ว องค์ประกอบของความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น ซึ่งพบว่าทำหน้าที่แทนองค์ประกอบที่มาก่อนได้ และยังพบองค์ประกอบของความเป็นนักวิชาชีพ พร้อมๆ ไปกับองค์ประกอบของความสำนึกและความรักในหน้าที่