ในวัฒนธรรมนาวาโฮ (Navajo culture) ครูถูกยกย่องให้เป็น “ผู้พิทักษ์ปัญญา” ที่ได้รับมอบหมายในการช่วยให้เด็กเติบโตและเรียนรู้ นี่เป็นวิธีที่ทำงานในฐานะครูชั้น ป.4 ในโรงเรียนประถม Los Ninos แถบชานเมืองทูซอนของรัฐ Arizona สำหรับวัฒนธรรมนาวาโฮ “พลังการรักษาของเราคืออารมณ์ขันและเสียงหัวเราะ และนั่นคือสิ่งที่ฉันพยายามนำมาไว้ในห้องเรียน” Begay กล่าว
.
เช้านี้ Begay กำลังกังวลว่าพ่อแม่ของนักเรียนคนหนึ่งที่เธอพยายามนัดพบจะไม่แสดงตัวอีกครั้ง เพราะพวกเขาไม่อยากคุยเรื่องลูก “เด็กคนนี้เป็นเด็กฉลาด แต่ตอนนี้เขาเรียนช้ากว่าเพื่อน 1 ปี” เธอกล่าว
.
“ครั้งแรกที่ฉันได้พบเขา เขาเรียนช้ากว่าเพื่อนถึง 2 ปี” Begay สงสัยว่าเขาอาจจะมีปัญหาที่บ้าน ซึ่งทำให้เขาทำได้ไม่ดีที่โรงเรียน เขามาสายเสมอและหยุดเรียนบ่อย
.
เวลา 8.00 น. เมื่อเด็กๆ มาถึง ห้องเรียนของ Begay ก็กลายเป็นรังกิจกรรมอย่างรวดเร็ว มันรกแต่รกในทางที่ดี ที่ชั้นหนังสือเต็มล้นไปด้วยนิยายและสารคดี บนชั้นหนึ่งมีไว้สำหรับหนังสือเกี่ยวกับมังกรโคโมโด กระสุน และแมลงกลิ่นเหม็น ส่วนหัวข้อการเรียนที่น่าสนใจที่สุดก็คือ “ทำไมสัตว์จึงทำเช่นนั้น?”
.
45 นาทีผ่านไป เด็กชายที่ Begay เป็นกังวลก็เดินเข้ามาในห้องด้วยความอาย แต่ Begay ก็ต้อนรับเขาอย่างอบอุ่น “เขารู้สึกดีขึ้นแล้ว” Begay บอก “เขาเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วขึ้นถ้าฉันพูดว่า ฉันดีใจที่คุณมาที่นี่”
.
จากเด็ก 25 คนในชั้นเรียนของเธอ เด็กผู้ชายคนนี้เป็นคนที่กำลังทดสอบความเชื่อมั่นที่มีมานานของ Begay ว่าเด็กจะไม่หลงทาง ไม่ว่าเขาจะมีปัญหาแค่ไหน มันขึ้นอยู่กับคำมั่นสัญญาในใจของครู
.
ช่วงพักทานอาหารกลางวัน เราถามพวกนักเรียนว่าเขาชอบอะไรในตัว Begay เด็กผู้หญิงคนหนึ่งบอกว่า “เธอไม่เคยโกรธ” เด็กผู้ชายอีกคนหนึ่งก็บอกว่า “เธอเป็นคนตลกและชอบเล่าเรื่องตลก” หนึ่งในนั้นมีเด็กสาวขี้อายที่นั่งเงียบๆ ข้างพวกเรา พูดขึ้นมาว่า “เธอสอนฉันตอนที่ฉันไม่อยากเรียน” และนั่นเป็นประโยคที่มีความหมายมาก
.
หลังจากรับประทานอาหารกลางวัน Begay ก็ให้นักเรียนกลับบ้าน เพราะวันนี้มีเรียนครึ่งวัน เนื่องจากครูในโรงเรียนต้องเข้าประชุมช่วงบ่าย ขณะที่เด็กๆ กำลังทยอยกลับ Begay นึกขึ้นมาได้ว่ายังมีเด็กชายที่เธอเป็นกังวลอยู่ เธอวางแผนที่จะเดินไปกับเขาเพื่อพบผู้ปกครอง แต่เด็กกลับไปแล้ว Begay รู้สึกแย่กับตัวเอง เธอรู้ว่าเด็กน้อยคนนี้ต้องการความช่วยเหลือ “จากสิ่งที่ฉันรู้เกี่ยวกับครอบครัวเด็กก็คือ ภายใน 2-3 ปี เด็กคนนี้จะไม่ได้เรียนต่อ” Begay กล่าว
.
“ใครจะยอมให้เกิดขึ้นล่ะ” พวกเราถามและ Begay ตอบกลับมาว่า “ฉันอยากให้เด็กเชื่อว่าอย่างน้อยก็มีฉันคนหนึ่งยังอยู่ที่นี่เพื่อเขา” Begay เช็ดน้ำตาของเธอ และบอกกับพวกเราว่า เธอจะกลับมาสอนในวันพรุ่งนี้ และลองสู้เพื่อเด็กคนนั้นอีกครั้ง และถ้าจำเป็นเธอก็จะอยู่ที่นี่ในวันรุ่งขึ้น และวันต่อไป และวันต่อๆ ไป