ครอบครัว ลูกชายไม่สบาย ลูกชายเป็นโรคเรื้อรัง aplasticanemia ถ้าแม่ไม่เป็นพยาบาล ป่านนี้ลูกคงไม่ได้คืนแล้วหล่ะ เพราะลูกอยู่ในระยะสุดท้าย… …เพียงแต่ว่ารู้สึกทำไปแล้วเหมือนได้รับการตอบสนอง คือสิ่งที่เราทำ เราให้กับคนอื่น เราก็ได้รับคืน เพราะว่า ยกตัวอย่าง อย่างเวลาที่เราช่วยเหลือน้องเขาในเรื่องของการดูแล เวลาที่เขาเอาคนไข้มารักษาที่หวอด คนไหนไม่มีญาติ คนไหนที่ไม่มีคนช่วยป้อนข้าว ป้อนน้ำป้อนอะไรอย่างนี้ค่ะ เราก็ดูแล พอช่วงที่เรามีปัญหา เผอิญว่าเรามีกัน 3 คน พ่อ แม่ ลูก เราก็ได้คนกลุ่มนี้มาเป็นคนดูแลเฝ้าสามี เฝ้าลูกให้เรา แล้วเราก็ไปทำงาน เพราะฉะนั้นมันจะเห็นความเอื้ออาทรซึ่งกันและกัน…
(ลปรร.ภาคอีสาน)
…เค้ามาที่เราแล้วเค้ากลับไปในสภาพที่เกือบปกติ เรามีความรู้สึก มันเราเห็นแววตาคนไข้ที่มองเรา เห็นญาติที่รู้สึกขอบคุณ เค้าขอบคุณ คือ ถ้าใครได้สัมผัสกับตัวเองมันมีความสุข คือ คุณยายอายุเยอะๆแล้ว เค้าแทบจะกราบเรา เค้าไหว้เราทุกครั้งเวลาคือแววตาที่เค้าไหว้เรา เราก็เห็นว่ามันมากมาย คือเหมือนให้ชีวิตใหม่แก่เค้า…
(ลปรร.ภาคใต้)
มีข้อสังเกตว่าเหตุการณ์ที่เป็นปัจจัยสู่ความตระหนักในความมีความหมายนั้น มักจะเป็นเหตุการณ์ที่กระทบต่อคุณค่าหรือความสำคัญบางอย่างที่บุคคลยึดถือ ไม่ว่าจะเป็นอุดมการณ์หรือบุคคลที่รัก หรือไม่ เหตุการณ์ที่เป็นปัจจัยนี้ก็ทำให้บุคคลเห็นคุณค่าและความสำคัญของตนเอง กระทั่งก่อให้เกิดความมีความหมายแก่สิ่งที่กระทำ อย่างไรก็ตาม พบว่าสิ่งเหล่านี้หลายครั้งก็เป็นสิ่งทั่วไปที่จัดเป็นเครื่องหมายแห่งคุณค่า เช่น คำชม รางวัล ความเป็นที่ยอมรับของคนรอบข้าง
…พอเสียงสะท้อนเข้าหูเราแบบนี้ มันก็เหมือนมันมีกำลังใจนะ ไม่ใช่จะว่าอีกคนแล้วมาเชิดชูเรา แต่เราก็รู้สึกว่าสิ่งที่เราทำไปไม่ได้เสแสร้ง…มันก็เป็นกำลังใจเนอะว่า สิ่งที่เราทำก็มีคนเขาชื่นชมอยู่ เขาเห็นเหมือนว่าเป็นที่ยอมรับอะนะคะ ถามว่าจะให้ย้ายไปที่อื่นก็ไม่ย้ายแล้วตอนนี้ ให้เปลี่ยนอาชีพเป็นอาจารย์หรืออะไรเนี้ยก็ไม่ไปแล้ว… …แล้วก็ถ้าพูดจริงๆแล้วเนี่ย บางช่วงเรามีความเครียดเข้ามา เราก็ยอมรับจริงๆว่าเครียด แต่ว่าเมื่อมีสิ่งที่เติมเต็มเจ้าหน้าที่ ยินดีกับรางวัล เค้าไประดับที่มีคนรู้จัก ในเรื่องของความท้อแท้ ความหมดกำลังใจก็หายไปนะครับ…
(ลปรร.ภาคใต้)
…คือทุกคนที่บ้านใครจะเรียน ป.โท ป.เอก ก็สู้รัตนาภรณ์ไม่ได้ เพราะว่ารัตนาภรณ์เป็นพยาบาล ก็เลยเริ่มมองเห็นความสําคัญในเรื่องของวิชาชีพ แล้วตอนนี้เขาจะไปหาหมอที่ไหนก็ช่าง คนในครอบครัวหรือเครือญาติกลับมา เสร็จแล้วก็มาปรึกษากับรัตนาภรณ์ต่อ มันก็เลยมีความภูมิใจอย่างหนึ่งที่ตัวเองเป็นบุคคลสําคัญในเรื่องของการดูแลสุขภาพ ก็เลยทําให้เรามีความรู้สึกว่าเราเป็นคนที่มีค่าตรงนี้ น่าจะเอาสิ่งที่เรามีประสบการณ์ไปใช้ให้มันเป็นประโยชน์…
(ลปรร.ภาคอีสาน)
ข้อสังเกตอีกประการก็คือจะเห็นว่าหลายสิ่งที่มากระทบนั้นส่งผลทางความรู้สึกเป็นสำคัญ อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกที่เกิดขึ้นนี้ แม้จะดูว่ามีความสำคัญมาก แต่ในที่สุดแล้วก็มีหน้าที่สนับสนุนสิ่งที่จัดอยู่ในฝั่งความคิดบางอย่างที่มีอยู่ก่อน เช่น ความเข้าใจเกี่ยวกับเป้าหมายวิชาชีพ หลังจากนี้จะพิจารณาประเด็นนี้อีกครั้ง