[สื่อการเรียนรู้]
ห้องแต่งผมของไมเต้ / มารี-โอ๊ด มูรัย / สำนักพิมพ์สวนเงินมีมา
ผมเริ่มต้นอ่านหนังสือเล่มนี้เพราะมีคนแนะนำหนังสือเล่มนี้คือการแสดงออกถึงการเรียนรู้และเจริญเติบโต
ตัวอักษรร้อยเรียงเพื่อเล่าเรื่องราวของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ไร้จุดหมาย เมื่อต้องฝึกงานเทอมสุดท้ายคนอื่นได้ฝึกงานในสถานีวิทยุหรือร้านต่างๆ แต่ชะตาพา ‘ไมเต้’ ไปฝึกที่ร้านทำผม
เมื่อได้ลงมือทำจนได้พบพรสวรรค์ เขาจึงรู้ตัวและแจ่มชัดในความฝัน เรื่องราวของหนังสือพาเราจิตนาการไปกับการเดินทางบนถนนของชีวิตจริง จนทำให้เขาพบกับความหมายของชีวิต
หากจะกล่าวโดยสรุป หนังสือเล่มเล็กๆ บางๆเล่มหนึ่ง ที่ชื่อห้องแต่งผมของไมเต้
“คือหนังสือที่แสดงให้เห็นการเรียนรู้จากการลงมือทำ อย่างชัดแจ้งเล่มหนึ่ง”
จงเลือกงานที่เงินเดือนน้อย
จงเลือกงานที่ต้องการฉัน อย่าเลือกงานที่ฉันต้องการ
จงเลือกงานที่ไม่มีโอกาสก้าวหน้า
จงหลีกเลี่ยงงานที่มีทุกอย่างสมบูรณ์แบบ แต่จงเลือกงานที่ต้องทำตั้งแต่จุดเริ่มต้น
จงอย่าไปในที่ ที่ทุกคนอยากไปถึง แต่จงเป็นที่ ที่ไม่มีใครอยากไป
จงไปในที่ ที่คนบอกว่าคนว่าไม่มีอนาคต
จงไปในที่ซึ่งไม่ได้รับการยกย่องกับสังคม
จงอยู่ริมขอบ จงอย่าอยู่ในจุดศูนย์กลาง
จงอย่างลังเลที่จะไปในที่ซึ่งพ่อแม่ แฟน คัดค้าน
จงไปในที่ซึ่งรอการประหาร จงอย่าไปในที่ซึ่งได้สวมมงกุฎ
นี่คือ “บทบัญญัติการเลือกงาน 10 ประการ” ของโรงเรียนมัธยมปลาย คอซัง จังหวัดยองซังนัม
ที่อยู่ในหนังสือ “เพราะเป็นวัยรุ่นจึงเจ็บปวด” ของอาจารย์ คิมรันโด
ซึ่งประโยคนี้ คงตอบคำถามบทบัญญัตินี้ได้ดีทีเดียว “ความปรารถนาของใครคนหนึ่งอาจไม่ใช่บรรทัดฐานของโลก แต่เป็นสิ่งที่สร้างคุณค่า ความภูมิใจ และความท้ายทาย ให้ตัวเองดำรงอยู่ได้”
ต่อจะไปนี้ จะมีโรงเรียนไหนเอา “บทบัญญัติการเลือกงาน 10 ประการ” นี้ไปใช้บ้างไหมครับ